2. Po drugie

Sformułowanie oraz uchwalenie i wdrożenie do realizacji Strategii Gospodarki Wodnej na okres do 2030 roku,
tworzącej warunki dla:

• rozbudowy zbiorników retencyjnych, mających za zadanie zatrzymać wody opadowe w kraju oraz przeciwdziałać powodziom,
• odbudowy i rozwoju dróg wodnych oraz infrastruktury hydrotechnicznej związanej z drogami wodnymi, w celu umożliwienia rozwoju żeglugi śródlądowej,
• rozwoju turystyki i rekreacji morskiej i wodnej (żeglugi turystycznej) oraz nowoczesnej infrastruktury rekreacyjno-turystycznej,
• rozwoju energetyki wodnej w miejscach do tego celu odpowiednich – wobec posiadania około 2000 miejsc na rzekach nadających się pod budowę małych elektrowni wodnych, jak również potrzeby budowy co najmniej jednej dużej elektrowni wodnej w dolnym biegu Wisły.

oraz programów strategicznych:

• programu dla Wisły na okres 20 lat, zgodnie z deklaracją Ministra Środowiska podpisaną w 2000 roku w Toruniu, w celu likwidacji olbrzymich zaniedbań,
• zaktualizowanego Programu „Odra 2006”, przystosowany do rozwoju dróg wodnych dorzecza Odry do dróg wodnych UE,
• programu ochrony przed powodzią, czytelnego dla społeczeństwa i władz samorządowych,
• programu zabezpieczenia w wodę gospodarki żywnościowej oraz sanitacji wsi.

Należy wziąć pod uwagę, że Polska posiada około 3800 km dróg wodnych. Przez Polskę przebiegają międzynarodowe drogi wodne
E-30, E-40 i E-70. Jest możliwe połączenie Odry z Dunajem przy pomocy kanału oraz uczynienia z Bugu drogi wodnej w kierunku do Morza Czarnego, połączenia dróg wodnych Warmii i Mazur przez Kanał Mazurski z Morzem Bałtyckim. Trudno się zgodzić ze stanem, gdy całe wybrzeże wschodnie Morza Bałtyckiego jest odcięte od tego Morza przez blokadę Cieśniny Pilawskiej.

Upadek żeglugi śródlądowej w Polsce uważany jest przez społeczność nadrzeczną oraz kraje sąsiednie za ewenement na skalę europejską. Wszystkie kraje europejskie posiadające rzeki, rozwijają tę formę ekonomicznego transportu oraz turystyki i rekreacji.